Recensie: Compassie van Stephan Enter

Titel: Compassie

Auteur: Stephan Enter

Jaar: 2015

Uitgeverij: Van Oorschot

Pagina's: 154

Koop dit boek

Frank van Luijn is bijna veertig en vrijgezel. Hiervoor heeft hij zelf gekozen, hij vindt het heerlijk om niet gebonden te zijn, om niet in de sleur van een vaste relatie te zitten. Dan hoort hij over het fenomeen internetdaten, wat zogenaamd een 'grote snoeppot' zou zijn en al gauw maakt ook hij een profiel aan. Het duurt niet lang voordat hij met verscheidene vrouwen aan het daten is. Maar dan ontmoet hij Jessica, een knappe, intelligente, half-Duitse vrouw die hem wel erg intrigeert. Tussen hen bloeit een mooie relatie op, en het lijkt er bijna op dat Frank zijn levenswijze gaat bijstellen. Totdat hij iets ontdekt aan Jessica wat voor hem toch echt een afknapper is.

De flaptekst van deze roman nodigt je uit een kant te kiezen, het vraagt je voor wie jij 'compassie' voelt. Ik moet bekennen dat ik dit niet gelezen had voordat ik het boek las en me ook totaal niet geroepen voelde om de titel te verklaren tijdens het lezen. Nu, achteraf, zou ik ook niet kunnen kiezen, en dit zal vast precies zijn wat Enter probeerde te bereiken met zijn portrettering van deze twee personages. Bij het lezen van andermans recensies, zie ik echter dat men heel snel een negatief oordeel heeft over onze hoofdpersoon. Dat hij erg egoïstisch is in zijn keuzes, zie ik ook wel, maar tot op zekere hoogte zijn zijn motieven juist altruïstisch. Ik geloof dat hij het beste voor heeft voor Jessica, en als hij daarbij zijn eigen hagje ook redt, is dat alleen maar mooi meegenomen.

Ik heb geen andere roman van Enter gelezen, maar als ik anderen moet geloven zijn zijn vorige romans veelgelaagd, met meer verhaallijnen. Dan is Compassie zeker anders, want hier gaat de enige verhaallijn over de huidige liefdesrelaties van de hoofdpersoon. Geen zijverhalen over zijn jeugd, over andere mensen in zijn leven, of over een vreemde voorbijganger. Dat maakt het een goed te volgen roman, en samen met de simpele doch doordringende schrijfstijl — het lijkt alsof Frank echt aan jou persoonlijk dit verhaal vertelt — zorgt het ervoor dat het een zeer prettige leeservaring is. Het was zo uit, maar dit betekent niet dat ik het ook vergeten ben. Wellicht omdat ik deze recensie nog moest schrijven, maar ik bleef maar denken over de morele keuzes van Frank. Of er misschien iets mis met mij was, omdat ik niet zag waarom andere recensenten zo zwart-wit oordeelde. Enfin, dit is een heel sterke roman, en ik ben benieuwd naar Enters eerdere werken. Wil je even vlug een romannetje lezen dat je wel aan het denken zet, dan raad ik deze zeker aan.