Recensie: Muidhond van Inge Schilperoord

Titel: Muidhond

Auteur: Inge Schilperoord

Jaar: 2015

Pagina's: 224

Uitgeverij: Podium

Koop dit boek 

In Muidhond volg je Jonathan, een man die net is vrijgesproken van tbs wegens gebrek aan bewijs. Bewijs waarvan, dat weten we nog niet. Hij is blij dat hij weer naar huis mag, naar zijn eenzame moeder en naar zijn hond Milk. Thuis ontmoet hij zijn buurmeisje - zij liet Milk uit toen Jonathan er niet was en wilt de gezelschap van die viervoeter niet zomaar opgeven. De relatie tussen het jonge meisje en Jonathan ontwikkelt en al snel leren we waarom de omgeving Jonathan liever op afstand houdt.

De muidhond waarnaar de titel verwijst, is een vis die Jonathan vangt. Hij is gewond en Jonathan is ervan overtuigd dat hij hem kan oplappen. Er is niet veel analyse nodig om erachter te komen dat deze vis de hoofdpersoon weerspiegelt. Schilperoord doet ontzettend haar best om ervoor te zorgen dat niets toevallig is en alles met elkaar verbonden is. Overal is symboliek te vinden en hoewel dit getuigt van een slimme schrijfstijl, is het vreselijk jammer dat dit niet wat subtieler werd gedaan.

Dit is dan ook een van de redenen waarom dit boek, ondanks het intrigerende en interessante onderwerp al gauw mijn aandacht verloor. Maar toen ik recensies van andere lezers las, kwam ik erachter dat velen sympathiseerde met Jonathan, dat ze vonden dat Schilperoord zo mooi had geschreven over de gedachtegang van een verdachte - dat het conflict in zijn hoofd zo duidelijk was. Zeker is het knap hoe Jonathan wordt afgebeeld, maar ik ben het er totaal niet mee eens dat er hierdoor sympathie wordt opgewekt. Zijn gedachtegang is niet te volgen en zijn manieren van goedpraten zijn niet 'te begrijpen', hoewel sommige recensenten dit wel vonden.

Het is een goede roman die je aan het denken zet over moraliteit, maar eentje die helaas niet blijft hangen. Misschien verwachtte ik ook teveel van deze roman. Als debuut van Schilperoord dik geslaagd en het lezen van dit boek was zeker geen verloren tijd.

Literatuurprijzen

Ik ben nooit zo bezig geweest met literatuurprijzen. Je weet misschien dat ik pas sinds recent Nederlandse literatuur lees, maar ook Engelse prijswinnaars las ik nooit - meestal wist ik niet eens wie gewonnen had. Dat laatste veranderde in het afgelopen jaar, toen een aantal 'booktubers' gevraagd was om de boeken voor the Man Booker te lezen en deze ook te recenseren. Hierdoor groeide mijn interesse in de literatuurprijzen: welke bestonden er en wat hielden ze in ; wat kon een schrijver winnen ; wie besliste over de winnaars? Zo leerde ik gaandeweg meer over de Engelstalige prijzen. Ik leerde meer, maar las nog steeds de boeken niet.

Maar waarom niet? Er waren meerdere redenen - dat kan ik in ieder geval vertellen. Er staan zoveel boeken in mijn boekenkast die al tot de canon behoren maar die ik nog niet gelezen heb - die krijgen natuurlijk voorrang. Bovendien zag ik op Goodreads dat vaak juist de boeken die deze prijzen wonnen lagere cijfers krijgen op dit platform voor boekenliefhebbers. Dit beangstigt mij. Vaak lees ik een boek niet als het minder dan 3.8 sterren krijgt op Goodreads. Ik geef toe dat ik daar toch echt vanaf moet.

Ik wilde meer Nederlandse literatuur gaan lezen , meer hedendaagse literatuur. Maar hoe begin je? Toen stuitte ik weer op die literaire prijzen: wellicht een goed startpunt om de cultuur rondom de Nederlandse literatuur beter te gaan begrijpen. Toevallig was toen een aantal dagen geleden ook de shortlist van de Libris Literatuurprijs bekend gemaakt en ik heb toen besloten die boeken te gaan lezen. Op aanraden van mijn zus had ik net een bibliotheekabonnement afgesloten - zodat ik wat goedkoper Nederlandse boeken kon gaan lezen. Top idee, want in de bibliotheek zijn natuurlijk ook deze boeken voor niks te krijgen. Sindsdien heb ik al Muidhond en De Onderwaterzwemmer gelezen - beiden genomineerd voor de Libris. Hoewel deze een beetje tegenvielen, ben ik toch benieuwd naar de volgende vier. De komende zes weken zal ik elke dinsdag een recensie plaatsen van een van de genomineerde boeken.

Wat ik daarna ga doen op gebied van Nederlandse literatuur weet ik nog niet. Wellicht lees ik de zes genomineerde boeken van vorig jaar. Of gewoon de winnaars van de meest recente grote boekenprijzen. NS publieksprijs is eentje die mij erg interesseert, omdat die ook echt door het volk wordt gekozen - misschien zijn dat te populaire boeken, we zullen het zien. De ECI literatuurprijs , voorheen de AKO, ben ik ook erg benieuwd naar en ook hiervan zal ik naar alle waarschijnlijkheid de genomineerde lezen. Geen echte prijs, maar wel een interessante eer in de boekenwereld: het boek van de maand van "De wereld draait door" - die moet ik zeker gaan lezen.

Heb jij nog tips? Recente boeken die ik echt gelezen moet hebben, prijzen die ik toch echt moet volgen? Ik weet ook wel dat het lezen van alle populaire boeken niet goed is, niet de manier is waarop een literatuurcriticus moet lezen, maar ik moet toch ergens beginnen?